Wist je dat in bijna alle talen de woord voor thee een variatie is van de woord “te” of “cha”? Het merendeel van landen en talen gebruiken de “te” variatie, maar wist je dat dat door de Nederlanders komt?
In het Mandarijn is thee natuurlijk chá (茶), maar in het zuiden van China, in Fujian, werd er in die tijd in de havens veel Hokkien dialect van de Min chinese taal gesproken, waar de character chá (茶) uitgesproken werd als tê.
Fujian was toevallig ook vanuit waar de Nederlanders thee terug naar Europa namen! Zo noemden de Nederlanders het meegebrachte product met de naam die ze vanuit die ze in Fujian tegen kwamen en verspreidden die benoeming door Europa, waar andere landen zoals Engeland en Frankrijk de naam ervoor snel adopteerden.
De Nederlanders importeerden thee via zeeroutes en samen daarmee ging de naam, terwijl landen die aan thee met landroutes, via de Zijderoute, kwamen de in het noorden meer prevalente chá uitspraak mee kregen, met als enige uitzondering Portugal, die via hun poort in Macau de naam uit het Cantonees leenden.
Vuistregel is dus: Als een land thee met een variatie van “te” noemt dan hebben ze het via zeeroutes vanuit Nederland ontdekt en als ze een variatie van “cha” gebruiken dan is het via landroutes overgebracht!
De enige land die een andere naam gebruikt is Burma, waar in het noorden van het land de theeplant origineel vandaan komt, die nomen thee “lahpet” (လက်ဖက်).